Δευτέρα 10 Αυγούστου 2015

Tonik Ensemble

B




Tonik Ensemble ονομάζεται το προσωπικό project του Ισλανδού συνθέτη και παραγωγού Anton Kaldal Ágústsson.


Ο κύριος Tonik Ensemble κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο "Snapshots" το 2015, τον δουλεύει όμως τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική δεν αποτελεί τη μοναδική του ενασχόληση, στην "κανονική" ζωή είναι γραφίστας.


Ο δίσκος "Snapshots" [σημ. Στιγμιότυπα] περιέχει 8 τραγούδια και αποτελείται από το συνδυασμό ηλεκτρονικών ήχων και live οργάνων. Πρόκειται για μια μελαγχολική και συνάμα ανεβαστική συλλογή με αρκετά beats αλλά και ατμοσφαιρική, ονειρική ,ακόμα και "υπνωτική" διάθεση. Μια ευχάριστη έκπληξη σε σχέση με το τι μας έχει συνηθίσει η μέχρι τώρα μουσική σκηνή της Ισλανδίας.


Ο τίτλος του δίσκου θα μπορούσε να θεωρηθεί οξύμωρος, αν ακούσει κανείς τα κομμάτια "Landscapes", "Until We Meet Again" κ.α.
Ο δίσκος επικεντρώνεται στην έννοια της συναισθησίας [synaesthesia], μια κατάσταση όπου οι ήχοι χωρίς τη θέληση τους θυμίζουν εμπειρίες του χρώματος. Eξάλλου, η ιδέα της σύλληψης της σχέσης ανάμεσα στο χρώμα, τον ήχο και την ατμόσφαιρα μέσω της μουσικής δεν είναι κάτι το καινούριο. Μπορεί να αναχθεί σε έργα των Debussy και Ravel ή και πιο πρόσφατα μέσω των πειραματικών ηλεκτρονικών έργων του Susumo Yokota.



O Ágústsson διερευνά τις παλέτες των χρωμάτων των οργάνων σε συνδυασμό με τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής. Ένας δίσκος ιμπρεσιονιστικός που για να τον εκτιμήσει κανείς , είναι καλό να τον ακούσει μόνος - σε απομόνωση και πλήρη συγκέντρωση.

Η μουσική του έχει χαρακτηριστεί ως ψευδό-techno, όρος που του ταιριάζει γάντι.

Για παράδειγμα, στο κομμάτι "The Further I Go" από τη μια μια νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με τρελά beat-ια και ότι βρίσκεσαι στη μέση της πίστας ενός club και από την άλλη ξαφνικά χάνεσαι σε ηλεκτρονικά μελαγχολικά ηχοτόπια , που σε συνδυασμό με την χρήση live οργάνων [βιολί;] σε οδηγούν σε διαφορετικά μονοπάτια.



Σε συνεντεύξεις του ο Tonik Ensemble παραδέχεται ότι επηρεάζεται από καλλιτέχνες όπως ο Trentemoller, o Jon Hopkins και o Andy Stott. Ποιος όμως δε μπορεί να συμφωνήσει ότι το κομμάτι "Landscapes" θυμίζει κάτι από το Koyaanisqatsi του Philipp Glass;

Στο "Landscapes" συμμετέχει, επίσης, στα φωνητικά η Ragnhildur Gisladottir, γνωστή μας από τη συμμετοχή της στο δίσκο του Tricky " Maxinquaye" του 1995.




Η αλήθεια είναι ότι το κομμάτι που μας τράβηξε αρχικά την προσοχή είναι το "Powers of Ten" με τα σαγηνευτικά φωνητικά που σε κάνουν να σταματήσεις οποιαδήποτε ασχολία σου και να χαθείς μέσα του. Πατήσαμε το repeat απίστευτες φορές..


.




Σίγουρα αξίζει όλος ο δισκος να ακουστεί 100 φορές συνεχόμενα, αλλά σίγουρα επικεντρωθείτε στο "Powers of Ten", στο "Further I Go", στο "Prelude" , στο "Landscapes" , στο "Synaesthesia".. τι έμεινε;;


Ο δίσκος κλείνει με το πολλά υποσχόμενο κομμάτι "Until We Meet Again" ..μέχρι τον επόμενο δίσκο, θα είμαστε εδώ!

Περισσότερες πληροφορίες:

Facebook
Soundcloud
Official Site


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου